Zoals het gaat

Vijf jaar geleden stuurde ik voor het eerst een new adult in voor een schrijfwedstrijd. Mijn kortverhaal Mr. Pink kreeg een eervolle vermelding en een prachtig juryrapport. Voor mij was dat het spreekwoordelijke duwtje in de rug om het verhaal uit te werken tot een heel manuscript en op te sturen naar een uitgeverij.

De meeste (beginnende) auteurs hebben wel een top 3 van uitgevers waarbij ze willen horen, en ik besloot ook gelijk voor ambitieus te gaan en mijn manuscript op te sturen naar de uitgever die bovenaan mijn lijstje stond. Het lange wachten kon beginnen. Ik wachtte.

En ik wachtte.

En ik wachtte.

Las ondertussen mijn verhaal nog een keer door, en vond het eigenlijk niet zo heel goed. Dus trok ik de stoute schoenen aan, vroeg de uitgever of ze al aan mijn manuscript toe waren gekomen, en zo niet of ik het dan mocht ‘terugtrekken’ en opnieuw mocht insturen omdat er een paar dingen instonden die toch niet zo goed waren voor het verhaal. Dat was gelukkig mogelijk! In een korte tijd zwoegde ik op de herschrijf en stuurde uiteindelijk een verhaal in waar ik best tevreden over was.

En met goed resultaat, want ik mocht op gesprek! Bijna een jaar nadat ik mijn eerste versie had ingestuurd, kwam de werkelijkheid van mijn droom wel heel dicht in de buurt. Het was even een gepuzzel met oppas en vervoer, maar dat mocht de pret niet drukken. Corona, en de verlenging van de eerste lockdown deed dat echter wel. Het gesprek werd verschoven naar een nog nader te bepalen datum, winkels gingen sluiten en ineens ging het overal een beetje slechter. Ook in de boekenwereld klonken sombere geluiden.

Mijn gesprek op locatie werd uiteindelijk een telefonisch gesprek.

En een afwijzing.

Gelukkig kreeg ik wel ontzettend veel goede feedback waar ik mee aan de slag kon, maar toch was ik er even beroerd van. Daar ging mijn droom. Mr. Pink, het manuscript dat ik in had gestuurd onder een andere titel, schoof ik aan de kant. Ik geloofde nog steeds in dat verhaal, maar op dat moment was ik er ook van overtuigd dat ik het nog niet kon schrijven zoals ik dat wilde.

Ik ging aan de slag met de gekregen feedback, schreef een kortverhaal voor een schrijfwedstrijd van Loft, won de eerste prijs en mocht niet veel later een boekcontract tekenen voor een feelgood roman. Mijn eerste feelgood, Jij en ik… samengevat, werd een feit. In diezelfde periode kwam ik in contact met DVP en mocht ik bij hen de eerst drie delen uit de Zorgen voor de liefde serie uitgeven.

In het jaar dat volgde gebeurde te veel op privé-, maar ook schrijfgebied, om op te noemen. Ik probeerde een stap terug te doen, even te verdwijnen, maar schrijven werd ook een uitlaatklep en zo kwam het dat ik Route van je hart schreef en instuurde voor de schrijfwedstrijd van Zomer & Keuning. Die won ik…. En niet veel later kreeg ik een mailtje of ik zin had om langs te komen op kantoor. Je wilt niet weten hoe vaak ik dat mailtje heb herlezen.

Ik reed naar Utrecht, we maakten leuke plannen en in de maanden daarna werkte ik hard aan mijn driedelige e-only serie Hartstocht, die begin dit jaar uitkwam.

Ik pitchte een tweede serie met twijfels, vroeg uiteindelijk of ik ook een standalone mocht insturen en toen dat mocht, pakte ik Mr. Pink er weer bij en ging ermee aan de slag. Al gauw merkte ik waarom het verhaal niet lekker liep, en dat het gevoel dat ik eerder had bij Mr. Pink niet voor niets was.

Ze zeggen vaak dat je de boeken moet schrijven die je zelf zou willen lezen, of dat je de wereld moet schrijven waarin je zelf zou willen wonen. Diversiteit en inclusiviteit is daarom in mijn schrijven niet alleen belangrijk, het is zoals ik het zou willen in mijn wereld en waarin ik mezelf herken. En dus vroeg ik om een grote verandering in het verhaal waar ik mee bezig was. Ik kreeg groen licht (dubbel rondedansje) en in nog geen anderhalve maand vloog het verhaal uit mijn vingers op papier. Mr. Pink werd eindelijk het verhaal zoals die hoort te zijn. Ik ben zo zo zo blij met dit verhaal, dat ik bijna niet kan wachten tot Bram en Xeno uitkomen.

Zomer 2024 is het zover! Vijf jaar nadat ik de eerste versie naar de uitgever stuurde waar ik heel graag bij wilde schrijven is Mr. Pink, onder een andere titel, overal te lezen. Met dank aan diezelfde uitgever <3.

Ik heb misschien een lange kronkelige weg afgelegd, maar wat een ontzettend leuke dingen zijn er ondertussen op mijn pad gekomen, met toch wel als een van de hoogtepunten het Zin in feelgood event in september waarbij ik als auteur aanwezig mocht zijn. Had ik dat vijf jaar geleden kunnen bedenken toen ik Mr. Pink instuurde voor de schrijfwedstrijd van het Valentijngenootschap?

Nee. Dus wie weet wat de komende vijf jaar gaat brengen. Ik heb geen idee. Het enige wat ik wel weet is dat alles gaat zoals het gaat en je soms wat meer tijd nodig hebt om verhalen te laten rijpen en ze op de juiste bestemming te laten landen.