Just push ‘PAUZE’.
Een tijdje terug nam ik een rigoureus besluit: ik ging een pauze inlassen op het volledige gebied van schrijven. En niet een kleine pauze van een dag of wat met minimale sociale media, nee ik was van plan om al mijn sociale media apps te verwijderen en gewoon een radiostilte te houden tot ik wist hoe ik op een efficiënte manier om kon gaan met het gedeelte van het schrijverschap dat ook behoorlijk wat tijd kost. Daarnaast nam ik me voor om mijn laptop niet meer open te doen om te schrijven tot ik echt goed in beeld had wat ik wilde en hoe ik dat kon realiseren.
En juist dat besluit, leidde tot een fijne sprong vooruit.
Een (on)gezonde verslaving
Schrijverschap in combinatie met social media zorgt voor een bijzondere cocktail in de aanmaak van dopamine. De rush die vrijkomt bij het schrijven wil je iedere keer overtreffen. Je meest recente boek moet altijd beter zijn dan de vorige, je covers mooier, en de opbrengst hoger. Die bevestiging lijk je alleen maar te kunnen krijgen via social media. Iedere like, iedere reactie is een bevestiging van je streven, maar ook daarin moet een stijgende lijn zitten anders kom je blijkbaar niet vooruit.
Vergelijken doet zeiken
Social media zijn niet alleen een podia om je kunsten te vertonen, en om de populatie van je doelgroep te vergroten, het is ook als een soort winkelstraat waar je langs de etalages van andere ‘podiumgebruikers’ kan lopen en, nog belangrijker, even naar binnen kunt kijken. Dat kun je doen met een glimlach en een gunfactor waar de meeste nobelprijswinnaars jaloers op zijn, maar in ieder mens schuilt toch een klein groen monstertje dat zich graag afvraagt waarom het ene podium wel heel veel bezoekers aantrekt, en de ander, meestal het eigen podium, niet. Soms leidt dat tot de nuchtere conclusie om dingen wat anders aan te pakken, en soms leidt dat tot een sprong op die steile glijbaan naar beneden.
Van rush naar roesj
Naar beneden… inderdaad van die steile glijbaan. Na het schrijven en publiceren van Bram & Xeno, wat een behoorlijk intens proces was, kwam ik door de toffe reacties in een soort van rush. Dit smaakte zeker naar meer.
En meer.
Maar de pre-order viel tegen en toen ik naar kobo keek moest ik ook even slikken. Ook twijfelde ik over mijn bereik bij het zien van de respons op het tweeluik. Dus ja, je snapt al volle gas op die glijbaan tot ik besloot: het is leuk geweest, maar dit kost te veel.
Van glijbaan naar Sprinter.
Huh, sprinter? Dat is toch zo’n gezellig boemeltreintje?
Yup.
En daarmee kom je ook op je bestemming.
Die rigoureuze pauze heb ik nooit genomen, maar het liet me wel op een andere manier naar bepaalde dingen kijken. Waarom schrijf ik, en wat vind ik nu echt belangrijk?
De afgelopen weken had ik niet alleen ontzettend leuke gesprekken op het Spice & Steamy event, maar ook via de telefoon en whatsapp. Hierdoor lukte het me om dingen beter in perspectief te plaatsen.
Ook zag ik mijn ‘fout’ in. Bram & Xeno zijn pas sinds 1 september actief te lezen via Kobo. Logisch dat ze dan niet op uitdraai van augustus staan… Ook dat soort fouten maak je als je je te veel blindstaart op resultaat en vergeet waar het om gaat.
Just push “PLAY”
Zoals ik dus al schreef, geen pauze, maar gewoon hup weer in z’n vooruit. Niet fastforward, allesbehalve, want zoals je misschien al hebt gemerkt is het wat stiller op mijn social medi. Dat wil niet zeggen dat er niets gebeurt. Het kerstverhaal van Rowan en Anne is bijna af. Na een klein dipje, kwam ik ineens in een fijne flow terecht wat zorgde voor een verhaal waar ik best trots op ben.
Ook kreeg ik een heel leuke kans, waarover ik binnenkort meer ga vertellen, en heb ik een aantal schrijfplannen klaarliggen waarmee ik eigenlijk niet kan wachten. Maar wat nu wel even moet, want ik wil graag voor het einde van dit jaar afstuderen. Mijn opleiding loopt op zijn eindje, en momenteel sta ik 3 dagen in de week voor de leukste klas uit de omgeving. Dat geeft energie, maar kost ook veel tijd en energie. Ik merk ook echt dat ik er aan toe ben om het af te ronden. Oftewel: ik ben helemaal klaar met de opleiding
Aan het einde van dit liedje.
Kan ik zeggen dat het schrijven echt lekker gaat, en dat ik ontzettend veel zin heb ik de verhaal ideeën die klaarliggen. En ja, social media blijven altijd een dingetje, maar ik merk ook dat nu ik een plan heb, ik toch met andere ogen kijk en ik meer inspiratie heb wat betreft het delen van dingen.
Oh, en dan de events. Na het Spice & Steamy event wist ik een ding zeker: dit ga ik vaker doen. Voor 2025 staan er nu al 3 events gepland, dus met dat voornemen gaat het helemaal goed komen.
Reactie plaatsen
Reacties